محمدحسین کیانی
محمدحسین کیانی یکی از خوانندگان برجسته‌ی موسیقی نواحی‌مقامی (قشقایی) در طی یک قرن اخیر است. او طبق شناسنامه درسال ۱۲۹۰ هجری شمسی در طایفه‌ی عمله ایل قشقایی در فارس به دنیا آمد. در کودکی با توجه به صدای خوشی که داشت، آوازخوانی را با بهره‌جویی از محضر اساتید بزرگ موسیقی قشقایی شروع کرد؛سپس کار خود را با یکی دیگر از اساتید بنام موسیقی مقامی‌قشقایی یعنی داوود نکیسا، که نوازنده‌ای چیره‌دست در نواختن سازهای تار و سه‌تار و کمانچه بود، ادامه داد و نزد وی شاگردی کرد.حاصل این همکاریها، آثار درخشان و باارزشی در زمینه‌ی موسیقی مقامی ایران بوده که متأسفانه به علت نبودن امکانات ضبط حرفه‌ای صدا و نگهداری در آن زمان، اثری از آن دوران برای امروز باقی نمانده است.
محمدحسین کیانی تا اوایل دهه‌ی ۳۰ شمسی در ایل و به‌صورت عشایری و ایلی زندگی می‌کرده است و از حدود سال ۱۳۳۲ به زندگی یکجانشینی در روستای جایدشت فیروزآباد روی می‌آورد. وی در اوایل دهه‌ی ۴۰ به همراه هادی نکیسا در رادیو شیراز به اجرای قطعاتی از موسیقی قشقایی می‌پردازد که همین امر باعث شهرت بیشتر برای او می‌شود و رادیو شیراز اولین رسانه‌ی رسمی محسوب می‌شود که صدای کیانی از آن پخش شده و همین مسئله موجب می‌گردد که کیانی در بین غیر ترک‌زبان‌ها هم شناخته شده و دارای جایگاه هنری و اجتماعی وسیع تری شود، به طوریکه آثار ارائه شده در رادیو شیراز و چندین اثر دیگر از وی در ابتدا به صورت صفحات گرامافون وسپس در قالب نوارهای کاست انتشار پیدا کرده و در دسترس عموم قرار می‌گیرد.
او سرانجام در روز ۲۸ فروردین ۱۳۸۸ در سن حدود صد سالگی در همان خانه‌ی کوچک و ساده‌ای که خود سال ۱۳۳۲ در روستای جایدشت فیروزآباد ساخته بود، چشم از جهان فرو بست.
محمدحسین کیانی یکی از خوانندگان برجسته‌ی موسیقی نواحی‌مقامی (قشقایی) در طی یک قرن اخیر است. او طبق شناسنامه درسال ۱۲۹۰ هجری شمسی در طایفه‌ی عمله ایل قشقایی در فارس به دنیا آمد.
در کودکی با توجه به صدای خوشی که داشت، آوازخوانی را با بهره‌جویی از محضر اساتید بزرگ موسیقی قشقایی شروع کرد؛سپس کار خود را با یکی دیگر از اساتید بنام موسیقی مقامی‌قشقایی یعنی داوود نکیسا، که نوازنده‌ای چیره‌دست در نواختن سازهای تار و سه‌تار و کمانچه بود، ادامه داد و نزد وی شاگردی کرد.
حاصل این همکاریها، آثار درخشان و باارزشی در زمینه‌ی موسیقی مقامی ایران بوده که متأسفانه به علت نبودن امکانات ضبط حرفه‌ای صدا و نگهداری در آن زمان، اثری از آن دوران برای امروز باقی نمانده است.
