نورمحمد درپور
” ما خواننده دو جور داریم. حقیقی داریم و مجازی. خوانندۀ حقیقی هرچه رسید را نمی‌خواند. یک خواننده‌ی خوب باید اول بسته به خدا باشد. قلب و روح و سر و خفی و اخفا (پنج لطایف ذکر الله) را داشته باشد. سخن معرفه الله که از دهانش بیرون شد سخن دیگری نباید از آن دهان بیرون شود. سخنی باید باشد که به شریعت لطمه نزند. از آنجایی‌که خواننده‌های عرفان فقط منقبت خوانی می‌کنند به هیچ‌وجه به اجرای مقام‌های تغزلی و پادایرگی روی نمی‌آورند. یعنی مرز این موسیقی مشخص است و عدول از آن به هیچ‌وجه جایز نیست.”
گوشه‌هایی از گفتگوی نورمحمد درپور با غفور محمدزاده
عالی بود. دمتون گرم.