یار

غلامعلی پورعطایی
دوتار ساز دل است. هیچ‌کس از عبارت دوتارنوازی استفاده نمی‌کند و همه می‌گویند؛ دوتارزنی. دوتار را می‌زنند، ولی بقیه سازها را می‌نوازند. دوتار یک جور فریاد است اما این زدن به معنای خشونت نیست. بیشتر جوشش و عصیان روح است. روال دوتارزدن اینگونه است که از یک دعوا شروع می‌شود و به آشتی ختم می‌شود. اشکالی ندارد که دوتار را کنار سازهای دیگر به کار بگیریم، اما باید حواسمان باشد که این ساز ذاتاً فرد است. دوتار همیشه باید تک باشد. کنارش سازهای دیگر باشند اما وقتی نوبت دوتار می‌شود، همه سازهای باید بروند کنار و اجازه بدهند دوتار، حرف خودش را بزند. حرف دوتار با حرف همه ساز‌ها فرق می‌کند.